Адам өміріндегі ең бақытты шағы – ата-ананың жанында жүрген кезі. Дүниенің ләззаты – ата-ананың мейір-шапағатында. Ананың ыстық алақанын, әкенің мейірімді көзқарасы мен қамқорлығын қанша бала аңсап, терезеге телміріп тұр… «Қолда бар алтынның қадірі жоқты» көрсететіндер де баршылық мына қоғамда… Қоғам қатал, адамдар сезімсіз… Заман емес, адам ренжітеді… Алаш ардақтысы Әлихан Бөкейханның: «Бұл заманда жылап мұратқа жетем деу – аш түйенің күйсеуі сынды дәрменсіздік» деген екен.
Керісінше, өзі балалар үйінің тәрбиеленушісі болса да, ащы суға үйір анасынан безінбей, үкіметтің берген ақшасына ешкімге білдірмей, ыстық тамағы мен шұлығын әперіп жүрген замандастарым да бар….
Баланың алақандай жүрегінде ата-ананың таудай орны болады. Біздің өміріміз шынында да, терезенің арғы жағында…Айнаға қарасаң – өзіңді көресің, терезеге қарасаң – өмірді көресің. Терезе сынды дегенше, өмір тоқтады деп біле бер!
Көңіл боса, жүрек жылы, жан егіл,
Сәби солай күрсінеді және бір.
Терезеге телміреді соншалық,
Көзіне іліп, көрді ме екен оны өмір?!
Жол біткеннің таңдап алып ауырын,
Құр босқа құрыспасын жауырын.
Мейір іздеп мейірімсіз өмірден,
Жыламашы, жыламашы, бауырым!
Таусыла ма тіршіліктің әуресі,
Кірмей кеткен пенделерміз мәңгі есі.
Көрінбейді-ау екеумізден басқаға,
Әйнектегі көңілдердің сәулесі.
Жамбыл БАҚЫТӘЛІ
Өзге де жаңалықтарды оқу үшін Telegram арнамызға жазылыңыз!